Kiedy w grudniu 2018 roku najstarsze i najbardziej kultowe polskie pismo erotyczne wystawiono na sprzedaż, natychmiast je kupiliśmy. W jednym celu - żeby je zamknąć. Dowiedz się więcej o ostatnim numerze "Twojego Weekendu".
"Dama w salonie, dziwka w sypialni" - to jeden z tytułów, które rzuciły mi się w oczy podczas przeglądania archiwalnych numerów "Twojego Weekendu". "U mężczyzn ZAWSZE pojawia się tęsknota za kochanką lepszą, gorętszą, bardziej wyzwoloną, taką, która z radością i spontanicznie będzie robiła w łóżku rzeczy, które według obiegowej opinii przypisywane są wyłącznie damom lekkich obyczajów" - informował artykuł.
Dalej jest przewodnik dla mężczyzny - co robić, jak się zachowywać, żeby z partnerki zrobić dziwkę. Kilka stron dalej dowiadujemy się z kolei, że faceci zdradzają, bo "tak ich zaprogramowała matka natura, to ona każe im uganiać się za kobietami". Mężczyzna w wizji "Twojego Weekendu" to ogier z niewyczerpaną ochotą na seks, a kobieta jest panią domu, którą partner może dopiero "ukształtować" albo po prostu ją zdradzić.
Wydając ostatni numer "Twojego Weekendu" chcemy symbolicznie zakończyć erę przedmiotowego traktowania kobiet. Erę, której pornograficzny periodyk był mocnym reprezentantem. Amatorskie zdjęcia, ogłoszenia z numerami telefonów do "samotnych rozwódek", erotyczne opowiadania i pseudo-poradniki dla mężczyzn - ten etap zamykamy w pudle, zanosimy na strych i czasem tylko wspomnimy z zażenowaniem.
Ale to tylko wierzchołek góry lodowej. Powiedzmy sobie wprost - kończymy tylko z paździerzową formą, z młodymi chłopakami i oblizującymi wąs wujkami stojącymi w kolejce po gazetkę. Bo przedmiotowe traktowanie kobiet to część kultury, wpajanej nam od najmłodszych lat.
Chłopcy mogą więcej, mają "prawo" ciągać koleżanki za warkocze, a kilka lat później komentować ich wygląd i dotykać dorastających ciał. Nikogo nie dziwi, kiedy chłopcy łobuzują, strzelają koleżankom ze staników, ale kiedy dziewczynka się "odwinie", bo nie chce być tak traktowana, podnosi się larum - jak to tak? Dziewczynka ma być grzeczna, ma znosić niechciane zaloty, ma trzymać kolana razem. Standardy - od najmłodszych lat - są zupełnie inne. I tak jest aż po dorosłość, kiedy mężczyzna może, a niektórzy uważają, że nawet powinien, mieć liczne partnerki, a kobieta w takiej sytuacji nazywana jest "puszczalską", lub - jak wyżej - "dziwką".
"Jak mnie nie pokochasz, to się w nim utopię"
Patriarchalne zachowania umacniane są (wszech)mocą popkultury. Począwszy od najbardziej oczywistych tekstów amerykańskich raperów, aż po pozornie romantyczne standardy.
Powiedziała “nie chcę byś był zły, chcę byś był dumny”. Powiedziałem 'kochanie, spraw żebym doszedł, a potem się nie odzywaj'
"Love me" Lil Wayne'a to jedna z piosenek, którą odśpiewano w ramach projektu "Romantyczne piosenki patriarchatu". W San Francisco, w budynku należącym do organizacji kobiecych, przez trzy dni, niemal non stop wykonywano 25 utworów - znanych, powszechnie uznawanych za dobre, od evergreenów aż po współczesne hity.
Kiedy skupiamy się na samym tekście, okazuje się, że opowiadają głównie o wykorzystywaniu seksualnym. Weźmy "Baby, it’s cold outside", świąteczny szlagier, który kilkadziesiąt lat po premierze przeanalizowano i okazał się być piosenką o tym, jak kobieta bardzo chce wrócić do domu, a mężczyzna jej na to nie pozwala - bo zmarznie, nie złapie taksówki, piła alkohol, a w końcu, dlatego, że urazi jego dumę. Weźmy dalej "Every breath you take", który opowiada o stalkingu, "Blurred Lines" o niekonsensualnym seksie czy "Girl you’ll be a woman soon" o zalotach dorosłego faceta do dorastającej dziewczyny.
Przykładów nie brakuje też wśród polskich utworów. Choćby "Na co komu dziś" Lady Pank, w którym podmiot miał ochotę na "czekoladę" (chodzi o czarnoskórą dziewczynę, co wynika z kontekstu), a była ona "namiętna, bardzo nieletnia". Nie mówiąc już o "Baśce" Wilków, w której zły jest każdy wers o dziewczynach-trofeach, co czasem miały ładne piersi, a czasem były "zimne jak lód", więc nie chciały umówić się na seks.
Przyzwyczajone, by odczuwać ból
Zostańmy przy seksie. W styczniu 2018 roku magazyn "The Week" opublikował artykuł "Cena, jaką płacą kobiety za męską przyjemność". Punktem wyjścia była historia dziewczyny, która oskarżyła o molestowanie komika Aziza Ansariego. Wiele osób uznało wówczas, że ruch #MeToo zaszedł za daleko. Kobieta w końcu z własnej woli uprawiała seks z Ansarim, a jeśli był dla niej zbyt brutalny, to przecież mogła wyjść.
Autorka tekstu - Lori Loofbourow - zauważa jednak, że kobiety są kulturowo przystosowane do odczuwania dyskomfortu, do ignorowania go. I podaje przykłady, od których włos jeży się na głowie. Z badań International Society for Sexual Medicine wynika, że 30 proc. kobiet odczuwa ból podczas seksu waginalnego, a 72 proc. podczas seksu analnego. Większość z nich nie informuje o tym partnera. To punkt wyjścia, a co z satysfakcją seksualną? Klucz do zrozumienia kulturowego przystosowania leży w braku satysfakcji.
Kobiety opisywały "dobry seks" jako seks bez bólu, mężczyźni - jako seks kończący się orgazmem. "Zły seks" dla kobiet to przymus, dyskomfort i ból. Dla mężczyzn - pasywna partnerka, znudzenie. W innym badaniu na końcu skali kobiet znalazły się "ekstremalnie negatywne odczucia i ból", a u mężczyzn - "mniejsza satysfakcja".
Ta dysproporcja jest też widoczna w kwestiach medycznych. Jeśli mężczyzna ma problem z erekcją, dostanie receptę na Viagrę już na pierwszej wizycie. Z kolei jeśli u kobieta zgłasza u lekarza ból przy stosunku czy bardzo bolesne menstruacje, zdiagnozowanie u niej dosyć często występującej endometriozy trwa średnio ponad 9 lat. Trudno się dziwić, skoro lekarze również w pracy badawczej poświęcają kobiecym dolegliwościom znacznie mniej czasu. Loofbourow przytacza liczbę publikacji naukowych na temat chorób powodujących u kobiet ból. 393 traktują o dyspareuni, 10 o pochwicy, 43 o vulvodynii. Z kolei prac o problemach z erekcją jest 1954.
Nie zgadzam się z tobą, więc jesteś brzydka
Wróćmy na chwilę do artykułu o "dziwce w łóżku". Redaktor naczelny "Twojego Weekendu" tłumaczył we wstępniaku, że nie ma się czym oburzać, bo autorką tekstu jest kobieta, a jej przecież "trudno zarzucić męski szowinizm". Jasne, nie jest mężczyzną, ale przecież wychowywała się w patriarchalnej kulturze, wtłoczono ją w te społeczne role.
Ta kultura sprawia również, że kobieta jest obiektem, nawet gdy to, co robi nie ma żadnego związku z jej ciałem. Sama przekonałam się o tym wielokrotnie. Ile razy komuś nie spodobał się mój artykuł, natychmiast gdzieś w sieci zaczynały krążyć moje zdjęcia (np. z komentarzem "łapcie paszteta") i dostawałam dziesiątki wiadomości. Na palcach jednej ręki mogłabym policzyć te merytoryczne, mam natomiast całą kolekcję wiadomości traktujących o tym, że jestem brzydka, gruba i "dawno nikt mnie nie wyruchał".
"Wstrętną, małą loszką jesteś, niczym więcej", "Weszłam na jej profil, ale po przyjrzeniu się jej gębie uznałam, że nie ma sensu", "Jest pani spasiona", "Gruba, brzydka lesba"
Młode kobiety zmienią świat
To wszystko nie brzmi zbyt dobrze, prawda? Miałyśmy kończyć seksistowską erę, a wygląda na to, że przed nami jeszcze długa droga. Wiem, że jeszcze niejedna dziewczynka wróci do domu z uwagą, bo kopnęła chłopca, który złapał ją za pupę. Jeszcze nie raz oburzę się, gdy na imprezie w czyimś domu obcy mężczyzna zwróci się do mnie słowami "kochanie, zrób mi kawę", tylko dlatego, że w grupie stojącej w kuchni jestem jedyną kobietą. I jeszcze niejeden raz okaże się, że jakiś znany mężczyzna wykorzystywał swoje podwładne, bo będzie uważał, że ma prawo, tak jak XIX-wieczny fabrykant uważał, że ma prawo gwałcić swoje pracownice.
Ale ta zmiana się rozpoczęła. Jest w każdej młodej dziewczynie, która nie godzi się na taki świat. Badania wskazują, że kobiety pokolenia Millenialsów nie tylko czują się głęboko związane z ideą feminizmu, ale też rozumieją, w jaki sposób wpływa na ich życie.
Młode kobiety, które w latach 90. oszukano, że będą żyły w lepszym, równym świecie, a był to świat rodem z "Twojego Weekendu" - to one zmienią świat. To my.
Ostatni numer "Twojego Weekendu" możesz kupić w wersji elektronicznej na stronie Publio.pl oraz zamówić w wersji papierowej w Kulturalnym Sklepie.
